ORIGINAL_ARTICLE
زیرساخت شهری و لزوم تغییر نگاه در تعریف و برنامهریزی آن؛ زیرساخت منظرین مفهومی نو در تعریف زیرساختهای شهری قرن بیستویک
شهرهای مدرن در طی قرنها بر پایه زیرساختهای تکنولوژیک شکلگرفته و پایدار شدهاند. امروز شهر و زندگی شهری بدون، بزرگراهها و شبکههای حملونقل ریلی، فرودگاهها، شبکههای تأمین آب، شبکههای فاضلاب، تلفن، برق، و اخیراً شبکههای اینترنت و موبایل غیرقابل تصور است و حضور پایهایشان بهمانند نور آفتاب، درختان، هوای پاک و… برای شهروندان عادی و طبیعی به نظر میرسد. این شبکههای زیرساختی بیش از هر دستاورد مدرن دیگر دوران صنعت بر شکل شهرها و رابطه انسان مدرن با محیط و طبیعت پیرامونش تأثیر گذاشته است. با ورود غرب به دوران پس از صنعت، از اواخر قرن بیست، همزمان با گسترش و توجه به مخاطرات اکولوژیکی ناشی از توسعه بیرویه شهرهای مدرن و زیرساختهای تکنیکی عظیم، که رویکردهای انتقادی به شهرسازی و تکنولوژی مدرن در دهههای آخر قرن بیست را به همراه داشت، بروز شکستها و بحرانها در شبکههای زیرساختی اوایل قرن بیستویک و عدم پاسخگویی زیرساختهای تکبعدی موجود به نیازهای چندبعدی جامعه پساصنعت، نیاز به بازنگری در رویکردهای رایج در تعریف و توسعه زیرساختهای مدرن را مورد توجه قرار داد.این پژوهش با بررسی و تحلیل مفهوم، ویژگیها، بحرانهای پیشروی زیرساختهای شهری و در نهایت ویژگیهای مورد انتظار از زیرساختهای دوران پس از صنعت را مورد سؤال قرار میدهد. از سوی دیگر با بررسی تاریخی- تفسیری مفهوم منظر، توانایی رویکرد منظرین در برنامهریزی و مدیریت زیرساختهای قرن بیستویک را مورد پژوهش قرار میدهد.در نهایت مطالعات تحلیلی این دو مفهوم نشان میدهد که از یکسو راهکار گذر از زیرساختهای شهری دوره صنعت به زیرساختهای شهری دوران پساصنعت، بهرهگیری از رویکردهای چندوجهی و کلنگر است که امکان پیوند چندبعدی زیرساخت با وجوه مختلف اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی شهر را مهیا ساخته و بر تسلط مهندسی عمران، که در طی بیش از یک قرن به شکلگیری زیرساختهای صلب و تکبعدی شهری به دور از تغییرات و نیازهای چندبعدی جامعه انجامید، پایان میدهد. از سوی دیگر دانش منظر که در قرن گذشته همگام با تغییرات نگاه بشر به محیطش دچار تغییرات مفهومی عظیم شده، به واسطه صفت ذاتی میانجی و بینابینی بودنش که امکان تقلیل به شیءگرایی و تک بعدنگری را از بین میبرد، به ما اجازه گذر از رویکردهای تکبعدی و شیءگرای حاکم بر برنامهریزی و مدیریت زیرساختهای شهری را میدهد. به این ترتیب با برقراری رابطه قیاسی میان این دو مفهوم، بهرهگیری از رویکرد منظرین در برنامهریزی و توسعه زیرساختهای شهری، با توجه به پیوند چندوجهی منظر با حوزههای مختلف ابژکتیو و سوبژکتیو، یکی از راهکارهایی است که به ما اجازه عبور از صلبیت و تکبعدی بودن زیرساختهای شهری را میدهد.
http://www.bagh-sj.com/article_41070_52b22ae02601f445fc4266a98367e1fc.pdf
2017-01-01
5
18
زیرساخت
دوران صنعت
دوران پساصنعت
منظر
زیرساخت منظرین
ایدا
ال هاشمی
ayda_alehashemi@yahoo.com
1
دکتری معماری گرایش معماری منظر. دانشگاه بین المللی امامخمینی (ره) قزوین. نویسنده مسئول
LEAD_AUTHOR
سید امیر
منصوری
seyedamir.mansouri@gmail.com
2
استادیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
AUTHOR
ناصر
براتی
nasserbarati1955@yahoo.com
3
دکتری شهرسازی، دانشیار دانشگاه بینالمللی امامخمینی(ره). قزوین. ایران.
AUTHOR
دارتینگ. آندره. 1373. پدیدار شناسی چیست؟. ت : محمود نوالی. تهران : سمت.
1
مرلوپونتی، موریس. 1391. جهان ادراک. ت : فرزاد جابرالانصار. تهران: ققنوس.
2
کارمن، ﺗﯿﻠﻮر.1390. مرلو پونتی. ت : مسعود علیا. تهران : ققنوس.
3
لاسوس، برنارد. 1392. یک رویکرد جهانی به سرزمین. مجله منظر، (23) : 32-31.
4
N°Retrievedfrom www.projetsdepaysage.fr website: http://www.projetsdepaysage.fr/fr/la_critique_de_paysage_peut_elle_etre_scientifique_
5
Bélanger, P. (2009). Landscape As Infrastructure. Landscape Journal, 28 (1): 79-95.
6
Bélanger, P. (2010). Redefining Infrastructure. In. Mostafavi, M. (Ed.), Ecological urbanism. London: Lars Müller Publishers.
7
Bélanger, P. (2012). Landscape Infrastructure: Urbanism Beyond Engineering. In Spiro, D. S. & Pollalis, N. Andreas Georgoulias and Stephen J. Ramos (Ed.), Infrastructure Sustainability & De- sign. London: Routledge.
8
Berque, A. (1995). Les Raisons du paysage, de la chine aintique aux environements de synthèse. France: HAZAN.
9
Berque, A. (2000). de peuples en pays ou la trajevtion paysagére. In Collot, M. (Ed.). Les enjeux du paysage. France: Ousia.
10
Berque, A. (2013). Thinking through Landscape (Translated by A. M. Feenberg-Dibon). NY: Routledge.
11
Besse, J. M. (2000). Entre géologie et paysage; la phénoménologie. In Collot, M. (Ed.). Les enjeux du paysage. France: Ousia.
12
Bocquet, D. (2006). Les réseaux d’infrastructures urbaines au miroir de l’histoire: acquis et perspectives. Flux, (65): 6-16.
13
Brown, H. (2011). Eco-logical Principles for Next-Generation Infrastructure. The Bridge, 41 (1): 19-26.
14
Brown, H. (2014). Next Generation Infrastructure: Principles for Post-Industrial Public Works. England: Island Press.
15
Brunon, H. (2010). La notion de paysage dans les sciences humaines et sociales : repères sur les approches «culturalistes». Available from: Bibliographie Thématique www.topia.fr. Accessed 2014/10/01.
16
Chomarat-Ruiz, C. ( 2008). La critique de paysage peut-elle être scientifique ?
17
Conan, M. (1992). Eloge du palimpeste. In Lassus, B. (Ed.). Hypothèses pour une troisième nature. Paris: Coracle & Cercle Charles-Riviére Dufresny.
18
Dastur, F. O. (2011). Phénoménologie du paysage. No 5. Available from:http://www.projetsdepaysage.fr/fr/phenomenologie_du_paysage. Accessed 2014/10/01.
19
Donadieu, P. (2012). Sciences du paysage Entre théories et pratiques. Paris: TEC & DOC.
20
Edwards, P. N. (2003). Infrastructure and modernity: force, time, and social organization in the history of sociotechnical systems In Thomas, P. B., Misa, J. & Feenberg, A. (Ed.), Modernity and Technology. Massachusetts: Massachusetts Institute of Technology.
21
Edwards, P. N. Meteorology as Infrastructural Globalism: School of Information, 301D West Hall, Michigan: University of Michigan.
22
JEANT-PONS, M. D. (2006). The European Landscape Convention. Landscape Research, 31 (4): 363 – 384.
23
McMahon, M. B. E. (2002). Green Infrastructure:Smart Conservation for the 21st Century. Renewable Resources Journal, (20): 12-17.
24
Paul, N., et al. (2007). UnderstandingInfrastructure: Dynamics, Tensions, and Design Report of a Workshop on "History & Theory of Infrastructure:Lessons for New Scientific Cyberinfrastructures". University of Michigan: Office of Cyberinfrastructure.
25
Roger, A. (1995). Histoire d’un passion théorique ou ; comment on devient un Raboliot du paysage. In Roger, A. (Ed.), la théorie du paysage en. Paris: Edition Champe Vallon.
26
Simmel, G. (2007). The Philosophy of Landscape. Theory, Culture & Society, 24(7–8): 20–29.
27
STAR, S. L. (1999). The Ethnography of Infrastructure. American Behavioral Scientist, (43): 377-391.
28
Videau, A. (1997). Fonctions et représentations du paysage dans la littérature latine. In Collot, M. (Ed.). Les enjeux du paysage. Bruxelles: Eurorgan sprl.
29
Williams, R. (2008). Notes on the Underground: An Essay on Technology, Society, and the Imagination. Massachusetts: The MIT Press Cambridge.
30
Williams, R. (2012). Paper presented at the Landscape Infrastructure "Systems & Strategies for Contemporary Urbanization" Piper Auditorium, Gund Hall, 48 Quincy Street. Cambridge, MA. Available from: http://archinect.com/lian/live-blog-rosalind-williams-infrastructure-of-lived-experience. Accessed 2014/09/04.
31
Wright, H. (2011). Understanding green infrastructure:the development of a contestedconcept in England. Local Environment. The International Journal of Justice and Sustainability, 16 (10): 1003-1019.
32
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیلی بر تأثیر محیطهای ساختهشده بر خلاقیت کودک (بررسی ویژگیهای محیطی مؤثر بر خلاقیت کودک در مراکز کودک تهران)
ماهیت و ویژگیهای تفکر خلاق از دیرباز مورد توجه پژوهشگران بوده و از آنجا که شخصیت فرد از سنین کودکی شکل میگیرد، تمرکز پژوهشگران در مورد خلاقیت مرتبط با این مقطع سنی است. همچنین پژوهشها حاکی از این است که محیط اطراف کودک نقش مهمی بر سلامت جسمانی، روانی و شکوفایی خلاقیت کودک بازی میکنند. در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحقیق تحلیلی و کیفی در زمینههای روانشناسی محیط و طراحی معماری در مفاهیم خلاقیت و محیطهای ساختهشده بر پرورش خلاقیت کودکان، همچنین ویژگیهای محیطی مؤثر بر خلاقیت کودکان در مراکز کودک تهران مطالعه شده است. بدین منظور محتوای کیفی منابع و نظریات پژوهشگران مطرح در این زمینه، در جهت رسیدن به تفسیر و یافتن چهارچوبی برای ارزیابی ویژگیهای محیطی مؤثر بر خلاقیت کودک، مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا ابتدا، عوامل مؤثر بر خلاقیت کودک و ویژگیهای محیطی شکلدهنده این عوامل تحلیل شد. سپس پنج مرکز کودک که با هدف پرورش خلاقیت فعالیت میکنند به طور تصادفی در شهر تهران انتخاب شدند و نتایج حاصل از تحلیلهای انجامشده، در بناهای این مراکز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش، با توجه به عوامل مؤثر در رفتار محیطی نشان میدهد، محیط با ویژگیهایی نظیر پیچیدگی، تحریککنندگی، انعطافپذیری، بازیسازی و ایجادکننده تعامل بین کودکان در افزایش خلاقیت کودکان مؤثر است. همچنین اگر محیط به گونهای طراحی شود، که در آن اصول روانشناسی محیط در رابطه با خصوصیات جسمانی و روانی کودکان رعایت شود میتواند بستر مناسبی جهت شکوفایی خلاقیت کودکان فراهم آورد. محیط در این پژوهش محیط کالبدی، به صورت ساخته شده است که فضاهای باز و محیطهای طبیعی را نیز شامل میشود.
http://www.bagh-sj.com/article_41071_3cc721218835ba3e0db4b7409e0ee29e.pdf
2017-01-01
17
36
خلاقیت
روانشناسی محیط
محیط ساختهشده
کودک
طراحی
مریم
طباطبائیان
tabatabaian@art.ac.ir
1
استادیار معماری و عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران
LEAD_AUTHOR
ساناز
عباسعلی زاده رضاکلائی
sanazabbasalizadeh@yahoo.com
2
کارشناسی ارشد دانشگاه هنر تهران
AUTHOR
ریما
فیاض
fayaz@art.ac.ir
3
دانشگاه هنر
AUTHOR
احمدی، شکوفه. 1382. من یک کودک هستم، بررسی عمده ترین عوامل موثر بر خلاقیت کودک. مشهد : انتشارات موحد.
1
ایزدپناه جهرمی، آیدا. 1383. کودک، بازی و شهر، فرایند، اصول و معیارهای برنامه ریزی و طراحی فضاهای بازی کودکان. تهران : انتشارات سازمان شهرداریهای کشور.
2
بوهم، دیوید. 1381. درباره خلاقیت. ت : محمدعلی حسین نژاد. تهران : نشر ساقی.
3
تورنس، ئی. پال. 1372.خلاقیت. ت : حسن قاسم زاده. تهران : نشر دنیای نور.
4
حسینی، افضل السادات. 1388. ماهیت خلاقیت و شیوه های پرورش آن. مشهد : انتشارات به نشر آستان قدس رضوی.
5
حوریزاد، بهمن. 1384. راهنمای غنی سازی برای خلاقیت کودکان (تولد تا 6 سالگی، مهدهای کودک و خانواده). تهران : نشر لوح زرین.
6
سیف، علی اکبر. 1393. روانشناسی پرورشی نوین (روانشناسی یادگیری و آموزش). تهران : نشر دوران.
7
شفایی، مینو و مدنی، رامین. 1389. اصول طراحی فضاهای آموزشی کودکان بر اساس مدل خلاقیت کودک. نشریه علمی پژوهشی فناوری آموزش، 4 (3) : 222-215.
8
طباطبائیان، مریم. 1383. ساخت آزمونی برای سنجش مدرسین نسبت به خلاقیت. مجله علمی- پژوهشی اندیشه و رفتار، 10 (1و2) : 109-100.
9
لنگ، جان. 1383. آفرینش نظریه معماری نقش علوم رفتاری در طراحی محیط. ت : علیرضا عینی فر. تهران : انتشارات دانشگاه تهران.
10
مظفر، فرهنگ و همکاران. 1386. نقش فضاهای باز محله در رشد و خلاقیت کودکان. نشریه باغ نظر، 4 (8) : 72-59.
11
مک اندرو، فرانسیس تی. 1387. روانشناسی محیطی. ت : دکتر غلامرضا محمودی. تهران : انتشارات زرباف اصل.
12
نقره کار، عبدالحمید و همکاران. 1388. طراحی فضاهای مهدکودک بر اساس رابطه بین صفات خلاقیت و ایدههای معمارانه. فصلنامه علمی-پژوهشی نوآوری های آموزشی، 8 (32) : 59-39.
13
یوسفی، ناصر. 1389. رویکردهای آموزشی در کار با کودکان خردسال. تهران : انتشارات کارگاه کودک.
14
Aiello, J. (1987). Human spatial behavior. In Stokols, D. & Altman, I. (Eds), Handbook of Environmental Psychology. NewYork: Wiley.
15
Aziz, N. F. & Said, I. (2012). The Trends and Influential Factors of Children’s Use of Outdoor Environments, A Review. Journal of Social and Behavioral Sciences, (38): 204 – 212.
16
Baum, A. and Paulus, P. B. (1987). Crowding. In D. Stokols & I. Altman (Eds), Handbook of Environmental Psychology. NewYork: Wiley.
17
Bell, P. A., et al. (2001). Environmental Psychology. London: Lawrence Erlbaum Associates.
18
Dannenberg, A., et al. (2011). Making healthy places: Designing and Building for Health, Well-being, and Sustainability. Washington: Island Press.
19
Dondis, D. A. (1973). A Primer of Visual Literacy. Massachusett: Mit Press.
20
Evans, G. W. and McCoy, J. M. (1998).When buildings don’t work: The role of Architecture in Human health. Journal of Environmental physiology, (18): 85-94.
21
Heft, H. (1988). Affordance of Children’s Environments: A Functional Approach To Environmental Description. Journal of Children’s Environments Quarterly, 5(3): 29-37.
22
Heft, H. (2005). Ecological Psychology in Context: James Gibson, Roger Barker, and the Legacy of William James’s Radical Empiricism. New York: Routledge.
23
Hussein, H. (2012). The Influence of Sensory Gardens on the Behaviour of Children with Special Educational Needs. Journal of Social and Behavioral Sciences, (38): 343 – 354.
24
Joye, Y. (2007). Architectual Lessons from Environmental Psychology: The Case of Biophilic Architecture. Journal of Review of General Psychology, 11(4): 305-328.
25
Kaplan, R. & Kaplan, S. (1982). Cognition and Environment. NewYork: Praeger.
26
Kaplan R. & Kaplan S. (1989). The Experience of Nature. NewYork: Cambridge.
27
Krippner, S. (1999). Dreams and Creativity, Encyclopedia Of Creativity.In Pritzker, S. R. (Eds). Encyclopedia of Creativity, Vol. 1. San Diego, CA: Academic.
28
Lynch, K. (1960).The Image of the city. Cambridge. MA: M.I.T. Press.
29
Passini, R. (1984). Spatial representations. A Wayfinding perspective. Journal of Environmental Psychology, (4):153- 164.
30
Phillipson, S. & Y.L Ku, K. (2014). Constructing Educational Achievement: A Sociocultural Perspective. NewYork: Routledge.
31
Rothstein, P. R. (1990). Educational Psychology. NewYork: McGraw Hill.
32
Runco, M. A. (2010). Creativity: Theories and Themes: Research, Development and Practice. SanDiego, CA: Academic Press.
33
Salingaros, N. A., & Mehaffy, M. W. (2006). A Theory of Architecture. Solingen: UMBAU-VERLAG Harald Püschel.
34
Sullivan, W. C. & Chang, Ch. Y. (2011). Mental Health and the Built Environment. In Dannenberg, A. L., Howard Frumkin, H. & Jackson, R. J. (Eds). Making Healthy Places: Designing and Building for Health, Well-being, and Sustainability. Washington: Sland Press.
35
Tai, L. (2006). DESIGNING Outdoor Environments for Children. NewYork: McGRAW-HILL.
36
Weismen, G. (1981). Evaluating Architectural legibility. Journal of Environment and Behavior, (13): 189-204.
37
Weismen, G. (1989). Designing torient the user, in: Architecture. The AIA Journal, 78(10): 113-114.
38
Wicker, A. W. (1987). Behavior settings reconsidered: Temporal stages, resources, internal dynamics, context. In D.Stokoles& I. Altman (Eds), Handbook of environmental psychology, Vol. 2. NewYork: Wiley-Interscience.
39
Woodman, R. W., Sawyer, J. E. & Griffin, R. W. (1993). Toward a Theory of Organizational Creativity. Journal of the Academy of Management Review, 18 (2): 293-321.
40
Zubek, J. P. (Ed.). (1969). Sensory deprivation: Fifteen years of research. NewYork: Appleton Century-Crofts. Available from: http://creativitycenter.ir/News/Detail/5037/
41
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل اثرات گسترش برنامهریزینشدة کلانشهرها بر محیط طبیعی پیرامون : رویکردی ویژه به منطقة کلانشهری تهران
طرح مسئله: شهرهای بزرگ یا کلانشهرها در جوامع بیشتر و کمتر توسعهیافته، به منظور بهرهمندی از صرفههای ناشی از مقیاس تشکیل شده و در پی آن، با ایجاد پیوندهای فضایی- کارکردی با حوزههای پیرامون، منطقههای کلانشهری شکل میگیرند. این در حالی است که افزایش تمرکز و تشدید فعالیتها (مسکونی و غیرمسکونی) در این منطقههای کلانشهری، همواره رابطة مستقیمی با افزایش صرفههای ناشی از مقیاس ندارد و آستانههای جمعیتی و اکولوژیکی، ظرفیت تمرکز و میزان گسترش آنها را تعیین میکنند. گذر برنامهریزینشده از این آستانهها در بسیاری از منطقههای کلانشهری، منشأ شکلگیری و انباشت مشکلهای فضایی بسیار، به ویژه در عرصة محیط طبیعی شده است. در بسیاری از تجربههای جهانی به ویژه در جوامع کمتر توسعهیافتهای که دارای سیستم و سازوکار برنامهریزی و مدیریت شهری کارآمد نیستند، گسترش کلانشهرها به سوی محیطهای پیرامون، برنامهریزی نشده است و اثرات آن بر محیط طبیعی، نه از پیش تدبیر شده است و نه اندیشیدن و تدبیر شیوهها و راههای رویارویی با چنین مشکلهایی، در نظر گرفته شده است. چنین اغماض مهمی، به تولید و بازتولید مشکلهای گسترده و پابرجایی چون اغتشاش فضایی (با توجه به تمام ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سازمانی و کالبدی) و تشدید یا بازتولید مشکلهای از پیش موجود، و موجب اتلاف منابع حیاتی جوامع و نیز اتلاف سرمایههایی چون سرمایههای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیطی یا طبیعی شده است و میشود. هدف: هدف این مقاله پرداختن به بحث عدم برنامهریزی برای فضاهای شکلگرفته در اثر گسترش کلانشهرها در منطقههای کلانشهری و در فضای تحلیل مورد نظر این مقاله، یعنی منطقة کلانشهری تهران، و نیز اندیشیدن در مورد پیامدهای چنین گسترشی در فرایندهای برنامهریزی و سیاستگذاری کلانشهرها و منطقههای کلانشهری است؛ با این مقصود که بتوان با تولید و بازتولید مشکلهای گسترده و پابرجا در این زمینه رویارویی کرد. بر پایة تحلیل اثرات گسترش برنامهریزینشدة منطقة کلانشهری تهران بر محیط طبیعی پیرامون آن است که میتوان به تولید پیشنهادهایی (در سطوح راهبردی و عملیاتی یا تاکتیکی) با ماهیت دوگانة محتوایی و روندکاری به منظور سیاستگذاری و استقرار رهیافت و سازوکاری تدبیرشده برای برنامه-ریزی و مدیریت چنین منطقههایی پرداخت. روش تحقیق : به منظور شناسایی و تحلیل تغییرات ناخواسته و منفی ایجاد شده در محیط طبیعی، ناشی از گسترش برنامهریزینشده در منطقة کلانشهری تهران، با رویکردی توصیفی- تحلیلی، در این مقاله روش کاری متشکل از فرایندی سه مرحلهای اختیار شده است. در مرحلة نخست پایههای نظری مرتبط با موضوع بازبینی و تجربههای جهانی جوامع بیشتر و کمتر توسعهیافته مورد مقایسه قرار میگیرند. در مرحلة دوم روشهای ارزیابی اثرات زیستمحیطی بازبینی میشود. و در مرحلة سوم، به کمک اصول راهنمای به دستآمده، اثرات گسترش منطقة کلانشهری تهران بر محیط طبیعی پیرامون آن، مورد شناسایی و تحلیل قرار میگیرند. دستاورد : دستاورد اصلی این مقاله، تحلیل اثرات منفی گسترش برنامهریزی نشده در منطقة کلانشهری تهران و بر پایة چنین تحلیلهایی، تأکید بر بایستگی استقرار سازوکار تدبیرشدة برنامهریزی، سیاستگذاری، و مدیریت منطقههای کلانشهری، به ویژه در فضای تحلیل مورد نظر این مقاله است تا از طریق استقرار چنین سازوکاری، زمینهای برای کاهشیافتن، گشوده شدن و پیشگیری از تشدید و بازتولید مشکلها فراهم شود.
http://www.bagh-sj.com/article_41072_e2bfa212068a3882f471f3bece46ea92.pdf
2017-01-01
37
60
منطقة کلانشهری تهران
گسترش برنامهریزینشده
محیط طبیعی
ارزیابی اثرات محیطی
ردپای اکولوژیکی
زهره
عبدی دانشپور
z_danesh@sbu.ac.ir
1
دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
مسعود
تارانتاش
m_tarantash@sbu.ac.ir
2
دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
دانشپور، زهره .1393. درآمدی بر نظریههای برنامهریزی با تأکید ویژه بر برنامهریزی شهری. چاپ سوم. تهران : انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
1
دانشپور، زهره.، ابراهیمنیا، وحیده و محمودپور، ئهسرین. 1393. تدبیر چارچوب مدیریت دانش برای سیاستگذاری یکپارچه در کلانشهر تهران. نشریة هنرهای زیبا، 19(1) : 57-70.
2
ساسانپور، فرزانه. 1389. مبانی پایداری توسعة کلانشهرها باتأکید بر کلانشهر تهران. تهران : مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
3
ابتکار، معصومه. .1393. گفتگوی معاون رئیس جمهور ورئیس سازمان حفاظت محیط زیست با خبرگزاری ایرنا. خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران: 24/04/1393: http://www.irna.ir/fa/NewsPrint.aspx?ID=8239059/ تاریخ دسترسی به سایت: 10/07/1394
4
امیری نژاد، غزال. 1388. برنامهریزی کاهش اثرات منفی زیستمحیطی پیشروی شهری در برخوردگاه پیرا- شهری با بکارگیری روش تحلیل اثرات زیستمحیطی (EIA)، نمونه موردی: منطقه 18 شهرداری تهران. پایان نامة کارشناسی ارشد رشتة برنامهریزی شهری و منطقهای، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
5
بهزادفر، مصطفی. 1388. طرحها و برنامههای شهرسازی. تهران : نشر شهر.
6
ترابیان، علی. بغوری، اسماعیل. 1376. بررسی آلودگی های ناشی از کاربرد پساب های شهری و صنعتی در اراضی کشاورزی جنوب تهران. نشریة محیط شناسی، (18) : 33-46.
7
حائری، محمدرضا. 1378. فضای سیاسی و سیاست فضا در شهر تهران. نشریة گفتگو، (26): 86 - 69.
8
حسینزاده دلیر، کریم. ساسانپور، فرزانه. 1385. روش جاپای اکولوژیکی(بوم شناختی) در پایداری کلانشهرها با نگرشی بر کلان شهر تهران. فصلنامة پژوهشات جغرافیایی، (82) : 101 - 83.
9
دانشپور، زهره. 1381. بازار مسکن شهری و برنامهریزی مسکونی- اشاره به مورد تهران. نشریة صفه، 11 (34) : 23 - 5.
10
دانشپور، زهره. 1385. تحلیل نابرابری فضایی در محیط های پیرا شهری. کوششی در استفاده از رهیافت برنامهریزی و مدیریت راهبردی در تهران. نشریة هنرهای زیبا، (28) : 14 - 5.
11
دانشپور، زهره. 1378. معرفی رهیافت گام به گام مشکل یابی مشکل گشایی، پیشنهادی مقدماتی برای آزمون شیوة تدبیر شدة مشکل یابی در شهر تهران. نشریة هنرهای زیبا، (36) : 16 - 5.
12
دانشپور، زهره. 1390. درآمدی بر نظریههای برنامهریزی با تاکید ویژه بر برنامهریزی شهری. چاپ دوم، تهران : انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
13
داوودپور، زهره. 1384. کلانشهر تهران و سکونتگاههای خودرو. تهران : انتشارات مرکز مطالعات و پژوهشات شهرسازی و معماری ایران.
14
ساسانپور، فرزانه. 1389. مبانی پایداری توسعة کلانشهرها با تاکید بر کلانشهر تهران. تهران: مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
15
شهرداری تهران. 1394. اطلس کلان شهر تهران. به آدرس اینترنتی: http://atlas.tehran.ir/ تاریخ دسترسی به سایت: 03/06/1394
16
صمدپور، پریماه. فریادی، شهرزاد. 1387. تعیین ردپای اکولوژیکی در نواحی شهری پرتراکم و بلندمرتبه. نمونة مورد مطالعه: محلة الهیه تهران. فصلنامة محیط شناسی، (45) : 63-72.
17
طبیبیان، منوچهر. اسدی، ایرج. 1387. بررسی و تحلیل عوامل پراکندهرویی در توسعة فضایی منطقههای کلانشهری. دو فصلنامه نامة معماری و شهرسازی، (2) : 5-24.
18
طبیبیان، منوچهر. فریادی، شهرزاد. 1380. ارزیابی کیفیت محیط زیست شهر تهران. نشریة محیط شناسی، 27 (28) : 2-12.
19
مدنی شاهرودی، همایون. نصیری، جواد. 1386. پیشنهاد استراتژی و سیستمهای مدیریت پسماند جامد شهری برای شهر تهران. نشریة مدیریت پسماندها، شمارة 8: 128- 121.
20
مرکز آمار ایران. 1388. سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1385- نتایج کلی استان تهران. تهران : انتشارات مرکز آمار ایران.
21
مرکز آمار ایران. 1393. درگاه ملی آمار. به آدرس اینترنتی: http://www.amar.org.ir تاریخ دسترسی به سایت:1394/07/10.
22
مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران. 1377. سیستم توزیع فضای سبز شهرتهران. شهرداری تهران.
23
مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران. 1390. گزارش وضعیت محیط زیست شهر تهران 86-1377. شهرداری تهران : معاونت مطالعات و برنامهریزی امور زیرساخت و طرح جامع، شمارة گزارش: 276-90.
24
مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران. 1391. مدیریت حریم پایتخت، بررسی تجارب جهانی و ارایة پیشنهادهای اجرایی. دانش شهر، شمارة 175.
25
مسعودی، امین. 1389. برنامهریزی برای کاهش اثرات افت شهری متاثر از گسترش کلانشهری بر محیطهای پیرا شهری، تهران به عنوان نمونه موردی. پایان نامة کارشناسی ارشد رشتة برنامهریزی شهری و منطقه ای، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
26
مرکز مطالعات آمایش و توسعة البرز. 1391. مطالعات ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر قدس. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
27
مرکز مطالعات پارس آریان راود. 1391. مطالعات ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی اسلامشهر. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
28
مرکز مطالعات پارس رای فن. 1392. مطالعات ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر شهریار. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
29
مرکز مطالعات شارستان. 1392. مطالعات ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر ورامین. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
30
مرکز مطالعات محیط اندیش پایدار. 1392. مطالعات ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر گلستان. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.
31
مهدوی وفا.، حبیباله. رضویان، محمدتقی و مومنی، مصطفی. 1388. نقش اقتصاد سیاسی در ساختار فضایی تهران و پیرامون. نشریة محیط شناسی، 35 (50) :1-14.
32
نهاد مطالعات و تهیة طرحهای توسعة شهری تهران. 1386. طرح راهبردی ساختاری توسعه و عمران شهرتهران(طرح جامع تهران- 1386). تهران : وزارت مسکن و شهرسازی- شهرداری تهران.
33
Allen, A. da Silva, N. Corubolo, E. (1999). Environmental problems and opportunities of the peri- urban interface and their impact upon the poor. peri- urban research team, development planning unit. London: University collage London.
34
Benfield, F. K., et al. (1999). Once there were green fields: how urban sprawl is undermining America's environment, economy and social fabric. NewYork: Natural resources defense council.
35
Bhatta, B. (2010). Analysis of urban growth and sprawl from remote sensing data. Springer-Verlag: Heidelberg.
36
Brody, S. 2013. The characteristics, causes, and consequences of sprawling development patterns in the United States. Nature Education Knowledge, 4(5): 2.
37
Brueckner, J.K. (2000). Urban sprawl: Diagnosis and remedies. International Regional Science Review, 23, 160-171.
38
Canter, L. (1999). Pragmatic suggestions for incorporating risk assessment principles in EIA studies. Invited paper. The Environmental Professional, 15(1):125–138.
39
Canter, L. Sadler, B. (1997). A tool kit for effective EIA practice review of methods and perspectives on their application. Oklahoma & Lincoln: International Association for Impact Assessment (IAIA).
40
Carruthers, J. I. and Ulfarsson, G. F. 2002. Fragmentation and Sprawl: Evidence from Interregional Analysis. Growth and Change, 33(3): 312–340.
41
Caves, R.W. (2005). Encyclopedia of the city. London & New York: Routledge.
42
Cowan, R. (2005). The dictionary of urbanism. Wiltshire: Streetwise press.
43
European Communities. (2001). Guidance on EIA Scoping. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
44
Ewing, B. et al. (2010). Calculation Methodology for the National Footprint Accounts. 2010 Edition. Oakland: Global Footprint Network.
45
Fazal, S. (2013). Land use dynamics in a developing economy. Dordrecht: SpringerBriefs in Geography, Springer Netherlands.
46
Finn, G.A. (1989). Applications of expert systems in the process industry. In: G.G. Patry and D. Chapman (eds.). Dynamic Modeling and Expert Systems in Waste-water Engineering. London: Lewis Publishers.
47
Galster, G. et al. (2001). Wrestling Sprawl to the Ground: Defining and measuring an elusive concept. Housing Policy Debate, 12(4): 681-717.
48
Global Footprint Network. (2009). Ecological Footprint Standards 2009. Oakland: Global Footprint Network. Available from: Retrieved 28, 04, 2015, from http://www.footprintstandards.org/
49
Groffman, P. et al. (2006). Ecological thresholds: the key to successful environmental management or an important concept with no practical application?. Ecosystems, 9 (1): 1–13.
50
Grove, W. R. (1967). Economies of scale in the provision of urban public services. Massachusetts: Department of city planning, Massachusetts institute of technology.
51
Heimlich, R. E., Anderson, W. D. (2001). Developing the urban fringe and beyond: impacts on agriculture and rural land. Washington, DC: Report number 803, USDA economic research service.
52
Hutchison, R. (2010). Encyclopedia of urban studies. California: Sage publications, Inc.
53
Krugman, P. R. Elizondo, R.L. (1996). Trade policy and the third world metropolis. Journal of development economics, 49(1): 137- 150.
54
Lohani, B., et al. (1997). Environmental Impact Assessment for Developing Countries in Asia. Vol. 1- Overview: Manila. Asian Development Bank ADB).
55
Moore, D. et al. (2013). Methodology for calculating the ecological foorprint of California. 2013 Global Footprint Network. Available from: 02, 03, 2015, from http://www.footprintnetwork.org/
56
Schultz, D. (2004). Encyclopedia of public administration and public policy. NewYork: Facts On File, Inc.
57
Song, Y., Knaap, G.K. (2004). Measuring the effects of mixed land uses on housing values. Regional Science and Urban Economics, (34): 663-680.
58
Staley, S. Mildner, G. (1999). Urban-Growth Boundaries and Housing Affordability: Lessons from Portland. Research Public Policy Institute, policy brief No. 11.
59
Staley, S., Edgens, J., Mildner, G. (2000). A Line in the Land: Urban-growth Boundaries, Smart Growth, and Housing Affordability. Journal of Policy Study, No. 263. Available from: http://reason.org/files/c5ba9be86e1bda65352dcf0e87a46c5a.pdf.
60
Tacoli, C. (1998). Rural- urban interactions: a guide to the literature. Environment and urbanization, 10 (1): 147-166
61
Tavallai, S., Sasanpour, F. 2009. Some aspects of Tehran`s ecological footprint. Journal of sustainable development, 2 (3): 187- 194.
62
The footprint company. (2009). Ecological footprint assessment. Available from: http://www.footprintcompany.com.au/ .
63
Accessed 02, 03, 2015.
64
Tiebout, C. (1960). Economies of scale and metropolitan governments. journal of the review of economics and statistics, 42(4): 442-444.
65
Torrens, P. M., Alberti, M. (2000). Measuring sprawl. Paper 27 ed., center for advanced spatial analysis. London: University college London.
66
Tsai, Y. 2005. Quantifying urban form: compactness versus sprawl. Urban Studies, (42): 141-161.
67
UN. (2008). Handbook on the least developed country category: inclusion, graduation and special support measures. Committee for Development Policy (CDP) and United Nations Department of Economic and Social Affairs (DESA), NewYork: United Nations publications.
68
UNEP. (2002). Environmental impact assessment training resource manual. 2nd Ed. Geneva: United Nations Environment Programme (UNEP)/ Economics and Trade Branch.
69
Wackernagel, M., et al. (1999). National natural capital accounting with the ecological footprint concept. Ecological Economics, (29): 375-390.
70
Woo, M. (2007). Impacts of urban containment policies on urban growth and structure. Columbus, Ohio: The Ohio State University.
71
World resources institute. (1996). World Resources 1996-97. World resources institute, united nations environment programme, united nations development programme and the world bank. Available from: 02, 03, 2015, from http://www.wri.org/publication/world-resources-1996-97
72
WWF. 2002, 2004, 2008, 2010, 2012, 2014. Living Planet Report. Gland, Switzerland: World Wide Fund for nature.
73
Zasada, I., et al. (2011). Peri-urbanisation and multifunctional adaptation of agriculture around Copenhagen. Danish Journal of Geography, 111 (1): 59- 72.
74
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین و اولویتسنجی ابعاد تأثیرگذار جهت تحقق نوسازی مشارکتی در بافت فرسوده شهری (نمونه موردی : محله شهید خوببخت تهران)
طولانیشدن فرایند اجرا که به موجب شروع فرایند اقدام با تأمین زیرساختهای آن بوده، غالباً سبب نارضایتی تدریجی ساکنین از نوسازی بافت محل سکونتشان شده و بدین دلیل که هیچ آگاهی و مشارکتی نیز در آن نداشتهاند، حمایت خود را از نوسازی حذف کرده و همکاریهای لازم را مبذول نمیدارند. این امر سبب شکست یا طولانیتر شدن بسیاری از طرحهای نوسازی و نیز عدم تحقق طرحهای بعدی شده است. تحقیق حاضر با هدف اولویتسنجی مداخله در بافت فرسوده به منظور مشارکت حداکثری مردم و افزایش رضایت آنان از فرایند اقدام در بافت فرسوده صورت گرفته است. در این تحقیق که توصیفی - تحلیلی است، با شرح و بسط دو مفهوم بافت فرسوده و مشارکت، مدل تحلیلی پژوهش با روش مطالعات اسنادی و کتابخانهای تدوین شد. سپس با استفاده از مشاهدات میدانی، پرسشنامه بسته و باز و مصاحبههای اکتشافی به بررسی ابعادی از مدل تحلیلی پرداخته شده است که در فرآیند نوسازی، بیشترین تأثیر را بر مشارکت ساکنین در نوسازی بافت فرسوده دارند. پس از بررسی روایی پرسشنامه از طریق سنجش روایی محتوایی و همچنین سنجش پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ1 و از طریق آزمون بارتلت2 و شاخصKMO3 در سطح بالایی (85/0) مورد تأیید قرار گرفته است. جهت تعیین حجم نمونه موردی پرسشنامه نیز از جدول گرجسی و مورگان4 استفاده شده و در نتیجه با توجه به جمعیت ساکنین محله 386 نفر به صورت توزیع تصادفی، مخاطب پژوهش قرارگرفتهاند. در نهایت پس از بررسی و تحلیل پرسشنامه به روش نظریه دادهبنیان، نتایج نشاندهنده آن هستند که به منظور آغاز فرآیند تدوین، طرح و اجرای مداخله در بافتهای فرسوده شهری به شیوه مشارکتی اولویت با بعد اجتماعی و سپس زیرساختی، کالبدی و کاربریهای مورد نیاز محله است و اقداماتی جهت تحقق این امر پیشنهاد شده است.
http://www.bagh-sj.com/article_41073_c741429124dfa7b94fbb659b69108e78.pdf
2017-01-01
61
76
بافت فرسوده
بهسازی و نوسازی شهری
روشهای مشارکتی نوسازی شهری
ابعاد مداخله
ستاره
زینل زاده
setare.zeinalzadeh@gmail.com
1
کارشناسی ارشد
LEAD_AUTHOR
محمد جاهد
قدمی
mj.ghadami@srbiau.ac.ir
2
پژوهشگر دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران.
AUTHOR
آئینی، محمد و دیگران. 1387. جلب مشارکتهای مردمی در بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده. مجموعه مقالات اولین کنفرانس بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری، مشهد.
1
پاکزاد، جهانشاه. 1386. سیر اندیشهها در شهرسازی. تهران : انتشارات شهرهای جدید.
2
پوراحمد، احمد.، حبیبی، کیومرث و کشاورز، مهناز. 1389. سیر تحول مفهومشناسی بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی نو دربافتهای فرسودة شهری، شهر ایرانی اسلامی، (1) : 92-73.
3
پورجعفر، محمدرضا. 1388. مبانی بهسازی و نوسازی بافت قدیم شهرها، چاپ اول. تهران : انتشارات پیام.
4
تیزدل، استیون.، اک، تنر و هیث، تیم. 1379. به سوی احیای موفقیتآمیز محلههای تاریخی شهرها، ت : حمید خادمی. فصلنامه عمران و بهسازی شهری هفت شهر، (1) : 17-8.
5
حبیبی، سیدمحسن و مقصودی، ملیحه.1386. مرمت شهری. تهران : دانشگاه تهران.
6
دوبران، اسماعیل. 1387. آسیبشناسی و تحلیل شیوههای مداخله در بافت فرسوده. اولین همایش بافتهای فرسوده. مشهد مقدس. قابل دسترس در: http://www.iranshahrsaz.com/attachment.php?aid=18251
7
روستا، مجید. 1389. سنجش میزان مشارکت مردم در تأمین مالی نوسازی بافتهای فرسوده، مجموعه خلاصه مقالات دومین همایش ملی بهسازی و بازآفرینی بافت های تاریخی فرسوده شهری و سکونتگاه های غیر رسمی.شیراز: نوید شیراز.
8
رهنما، محمدرحیم و دیگران. 1378. کاربرد تلفیقی مدل تحلیل فرآیند سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی برای شناسایی نقاط اولویتدار توسعه در محلات مرکزی شهر مشهد. مجله جغرافیا و برنامهریزی، (26): 27-1.
9
زنگنه، یعقوب.، فرهادی، جواد و توبی، وجیه. 1392. تبیین و اولویتبندی مداخله در بافتهای فرسوده شهری با استفاده از روش AHP (نمونه موردی : مشهد، محله نوغان(قطاع). مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، (12) : 62-49.
10
زنگیآبادی، علی.، فرامرز، خسروی و صحراییان، زهرا. 1390. استخراج شاخصهای شناسایی بافت فرسوده شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (شهر جهرم). مجله پژوهشهای جغرافیای انسانی، (4) : 136-117.
11
سعیدی رضوانی، هادی و حبیبی، محسن. 1384. شهرسازی مشارکتی، کاوشی نظری در شرایط ایران. نشریه هنرهای زیبا، (24) : 24-15.
12
شماعی، علی و پوراحمد، احمد. 1385. بهسازی و نوسازی شهری از دیدگاه علم جغرافیا. تهران : دانشگاه تهران.
13
ضرابی، المیرا و فرید طهرانی، سایه. 1388. رویکرد مشارکت جویانه در نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده شهری. آرمانشهر، (2) : 46-39.
14
صادقیانی، آرش. 1392. طراحی شهری محله شهید خوببخت جهت ارتقای امنیت اجتماعی، پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران : دانشکده معماری و شهرسازی.
15
عندلیب، علیرضا. 1392. اصول نوسازی شهری ( رویکردی نو به بافتهای فرسوده). تهران : آذرخش.
16
فراش خیابانی، مریم. 1390. طراحی عرصه عمومی بافتهای فرسوده شهری با بهرهگیری از الگوی ترکیبی مشارکتی (نمونه موردی : محله سنگلج شهر تهران). پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علم و صنعت ایران : دانشکده معماری و شهرسازی.
17
نوروزی، شمس و همکاران. خانه به جای خانه، ایدهای نوین در تملک. مجموعه مقالات اولین کنفرانس بهسازی و نوسازی بافت فرسوده، قابل دسترس در: http://www.shahrsazionline.com/wp-content/uploads/2014/07/shahrsazionline-1132.pdf
18
Alpopi, C. & Manole, C. ( 2013). Integrated Urban Regeneration - Solution for Cities Revitalize. Procedia Economics and Finance, (6): 178 – 185.
19
Abu samah, A. F. (2009). People’s Participation in Community Development: A Case Study in a Planned Village Settlemen in Malaysi. World Rural Observtions, 1(2): 45- 54.
20
Amado, M. P., et al. (2009). Public Particiration in Sustainable Urban Planning. World Academy of Science, Engineering and Technology, (53): 597- 603.
21
Driskell, D. (2002). Creating better cities with children and youth, a manual for participation. United Kingdom: United nations educational and Scientific and cultural organization and Erthscan publication Ltd.
22
Kweit, M. G. & Kweit, R. V. (2007). Participation, Perception of Participation, and Citizen Support. American Politics Research, 35 (3): 407-425.
23
Mahjbeen, Z. & Shresta, K. (2009). Rethinking community participation in Urban Planning: The Role of Disadventaged Groups in Sydney Metropolitan Stategy. Australasian Journal of Regional Studies, 15(1): 45-63.
24
ORIGINAL_ARTICLE
بازشناسی شهرسازی و معماری اسلامی ایران با رویکردتئوری آشوب و قانون فازی (مطالعه موردی : شهر یزد، میبد، تبریز)
با نگرش به شهرهای اسلامی در دورههای مختلف زمانی از اوایل اسلام تا اوایل دوره قاجار همواره متوجه میشویم پویایی فضا در شهرهای گذشته مسلمانان، تفاوت اصلی آنها با فضای شهری دورههای قبل از اسلام و معاصر در ایران بوده که از طریق پیچیدگی سازمانیافته حاصل شده، این پیچیدگی در یک سیستم باز اتفاق افتاده و اجزای آن (فراکتالها) با یک منطقی در طی زمانهای متمادی تکامل و رشد یافته، منجر به توسعه درونی در یک سیستم شهری شدهاند که نظمی پنهان را در فضای آشوب شهری به همراه داشتهاند. در بافت شهری گذشته، نظمی پنهان در فضای شهری، توسعه شهر را در حریمی مشخص سامان میداده و مشارکتهای مردمی در تحقق این مهم نقش اصلی ایفا کرده است. همین موضوع از محوریترین مباحث پایداری شهری است. این پژوهش سعی دارد با مطالعات اسنادی و تطبیقی، با رویکرد تئوری آشوب(هندسه فراکتال، منطق فازی و فضای آشوب)، به عنوان یک تئوری سیستمیک، عوامل پویایی و پیچیدگی، غیر خطی بودن، نظم پنهان و خودسازماندهی فضایی را -که از مشخصات یک فضای آشوب در یک سیستم زنده است- در هنجارهای شهری و معماری گذشته اسلامی از جمله قوانین خصوصیگرایی و دولتی و قوانین موروثی اسلامی بررسی کند تا با دستیابی به تعاریف مشخصی از انسجام و پیچیدگی، نظم پنهانی موجود در شهرهای کهن، عدم یکپارچگی و نا هماهنگی شهرهای معاصر را که در حریمی نامشخص رشد مییابند را بازشناسی کرده، درنهایت در راستای تحقق پایداری شهری و معماری، عامل رشد درونزا که ناشی از فرهنگ و جهانبینی ایرانی- اسلامی بوده و خود سازماندهی حاصله از مشارکتهای مردم در تمام جنبههای زندگی شهری را که در یک سیستم زنده به فعالیت میپرداختند را به جای تخصصگرایی معرفی میکند.
http://www.bagh-sj.com/article_41074_dba18956b12ba61f17d5cbe460fea53f.pdf
2017-01-01
77
90
آشوب
پویایی
فازی
فراکتال
شهرهای سنتی مسلمانان
نسیم
اشرافی
ashrafi@pardisiau.ac.ir
1
.دکتری معماری. گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران
AUTHOR
افتخار زاده، ساناز. 1393. از آشوب ادارک تا شناخت معماری؛ نظریهای نوین برای آفرینش معماری انسانمدار براساس قوانین آشوب. تهران : موسسه علم معمار- انتشارات سیمای دانش.
1
بانی مسعود، امیر. 1386. منطق فازی وکاربردهای آن در مدیریت. چاپ اول. اصفهان : نشرخاک.
2
پناهی، سیامک و دیگران. 1385. فرش شهری، مقدمهای بر شهرسازی فولدینگ. مجله هویت شهر، (5) :50-79
3
حقانی، طوفان. 1389. نقشه فراکتالی : ابزاری نوین در آنالیز پیچیدگی شکل شهر. هفدهمین کنفرانس بین المللی شکل شهر (ISUF)، هامبورگ، آلمان.
4
حبیبی، محسن، (1390). از شار تا شهر، چاپ یازدهم. تهران : انتشارات دانشگاه تهران.
5
خاک زند، مهدی و احمدی، امیراحمد. 1386. نگاهی اجمالی به رویکرد میان طبیعت و معماری. مجله باغ نظر، 4 (8) : 47-35.
6
ذبیحی،حسین. 1390. کنکاشی در نظریهها ،تئوریها و اقدامات شهرسازی. تهران : جهاد دانشگاهی،واحد تربیت معلم.
7
عینی فر، علیرضا. 1382. الگویی برای تحلیل انعطاف پذیری مسکن سنتی ایران. مجله هنرهای زیبا، (13) : 64-70
8
کاسکو، بارت. 1380. تفکر فازی. ت : علی غفاری و دیگران. چاپ دوم. تهران : انتشارات دانشگاه صنعتی خواجه نصیر.
9
کارتالوپوس، اس وی. 1381. منطق فازی و شبکههای عصبی. ت : محمودجورابیان. رحمت الله هوشمند. چاپ اول. تهران : انتشارات دانشگاه شهید چمران.
10
کریستوفر ،الکساندر. 1373. تئوری جدید طراحی شهری. ت : مهندسین مشاور طاش. تهران : نشر توسعه.
11
مهاجری، ناهید. 1385. پایداری کالبدی در شهرهای سنتی ایرانی، اصل انسجام و پیچیدگی در طراحی شهری-ساختار فراکتالی. مجله علوم و تکنولوژی در محیط زیست، 10 (3) :121-130
12
یزدانجو، پیام. 1381. به سوی پست مدرن. تهرن : نشر مرکز.
13
Ben hamouch, M. (2007). Can chaos theory explain complexity in urban fabric. Nexus Network Journal, 11(2): 217-242.
14
Batty, M. (2005). Cities and complexity. Batty, M. (2005). Cities and complexity. MIT press. London.
15
Zadeh, L. A. (1997). Toward a theory of fuzzy information granulation and its centrality in human reasoning and fuzzy logic. Fuzzy sets and Systems journal of Elsevier, (90): 111-127.
16
lynn, G. (2004). Architectural Curvilinearity. The Fold, the Pliant and Supple. In Folding in Architecture. Architecture Design, 63(3-4): 12,80.
17
Nesbitt, K. (1996). Theorizing new agenda for architecture. An anthology of architectural theory,1965-1995. Priceton: Priceton architectural press.
18
Rubinowicz, P. (2000). Chaos and geometric order in architecture and design. Journal of geometry and graphics, 4(2): 197-207.
19
Trachtenberg, M. & Heyman, I. (1986). Architecture from pre historic to post modernism. Academy Edition. United States of America
20
Whealty, D. (2007). A chaotic theory of sustainable building principles. Public paper.London.
21
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه تطبیقی جایگاه مبحث انرژی در سیستم برنامهریزی شهری آلمان و ایران
امروزه توجه به کنترل مصرف انرژی در مقیاسهای متفاوت از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و نگاه جامعتر به برنامهریزی شهری میتواند در راه رسیدن به این هدف بسیار مؤثر باشد. کشور آلمان به عنوان یکی از کشورهای موفق در زمینه بهینهسازی مصرف انرژی در مقیاس معماری و شهرسازی در جهان مطرح است. شناسایی اصول سازمانی و کاربردی این کشور در مقیاس برنامهریزی شهری میتواند راهگشای مناسبی برای فعالیتهای مشابه در کشور ایران باشد. به منظور دستیابی به نتیجه مناسب، ضرورت دارد مشکلات و نقاط ضعف بهینهسازی مصرف انرژی در ایران مورد ارزیابی قرار گیرد. روش مورد استفاده در این پژوهش مقایسه تطبیقی در بررسی نمونه موردی است. در این روش از ابزار مطالعه منابع کتابخانهای و جمعآوری اطلاعات از منابع معتبر اینترنتی استفاده شده است. پس از جمعآوری اطلاعات و بررسی نمونههای مشابه، ساختار برنامهریزی شهری در دو کشور آلمان و ایران معرفی شده است. در یک مقایسه تطبیقی علل عدم موفقیت این ساختار در ایران بیان میشود و نظریههای پژوهش تدوین میشوند. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان میدهد که تفاوتهای اصلی برنامهریزی شهری در ایران و آلمان را در میتوان از یک سو در ساختار برنامهریزی شهری و مشارکت سازمانهای مردمنهاد، و از سوی دیگر فقدان مباحث مربوط به مصرف بهینه انرژی در اسناد تهیه طرحهای شهری بررسی کرد. همچنین در مقیاس جامع و کلان برنامهریزی انرژی، میتوان عدم وجود یک برنامه جامع جهت هماهنگی کلیه نهادهای متولی انرژی در ایران را یکی از دلایل ناکارآمدی فعالیتهای مرتبط با برنامهریزی انرژی دانست. با بررسی این موارد ضمن معرفی چارچوبی برای تقویت ابعاد بهینهسازی مصرف انرژی در ایران، سعی بر این بوده تا در جهت رفع نواقص، سازماندهی بهتر و تصمیمسازی مناسب در ساختار برنامهریزی شهری کشور گام برداشته شده و زمینه لازم برای پژوهشهای آتی فراهم شود. به همین منظور چارچوبی برای ادامه پژوهش در حوزه شهرسازی و انرژی با تأکید بر تجارب کشور آلمان ارایه شده که میتوان آن را برای مطالعه تجارب سایر کشورهای پیشرو در امر بهینهسازی مصرف انرژی نیز به کار برد.
http://www.bagh-sj.com/article_41075_f2f8080d2cee67029fa6e620293ec943.pdf
2017-01-01
91
100
برنامهریزی شهری
آلمان
بهینهسازی انرژی
سازمانها
مهتا
میرمقتدایی
mmoghtada@yahoo.com
1
مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
LEAD_AUTHOR
سیدمحمدفرید
موسویان
s.fmousavian@yahoo.com
2
مدرس دانشکده هنر و معماری دانشگاه بوعلی سینا همدان
AUTHOR
پیمان
گماریان
payman.urbanism@yahoo.com
3
مدرس دانشگاه آزاد اسلامی، تهران جنوب
AUTHOR
استراوس، انسلم، و کربین، جولیت.1390. مبانی پژوهش کیفی- فنون و مراحل تولید نظریه زمینهای. ت : ابراهیم افشار. تهران : نشر نی.
1
براتی، ناصر و سردره، علی اکبر. 1392. تأثیر شاخصهای فرم شهری بر میزان استفاده از اتومبیل شخصی و مصرف انرژی در مناطق شهر تهران. باغ نظر، (10) : 12-3.
2
برکپور، ناصر و مسننزاده، فرناز. 1390. بررسی مقایسهای سیاستهای بهینهسازی مصرف انرژی در حوزه برنامهریزی کاربری زمین در ایران انگلیس. فصلنامه مطالعات شهری، (1) : 60-41.
3
بنکدار، احمد.، قرائی، فریبا و برکپور، ناصر. 1391. بررسی تطبیقی جایگاه اسناد طراحی شهری در نظام برنامهریزی ایران و انگلستان. نامه معماری و شهرسازی، (8) : 167-147.
4
رفیعیان، مجتبی.، فتحجلالی، آرمان و داداشپور، هاشم. 1390. بررسی و امکانسنجی تأثیر فرم و تراکم بلوکهای مسکونی بر مصرف انرژی شهر، نمونه موردی شهر جدید هشتگرد. آرمانشهر، (6) : 116-107.
5
ریگین، چارلز. 1388. روش تطبیقی- فراسوس راهبردهای کمی و کیفی. ت : محمد فاضلی. تهران : آگه.
6
شریفیان بارفروش. شفق، و مفیدی شمیرانی. سیدمجید. 1393. معیارهای شاکله بومشهر از دیدگاه نظریه پردازان. باغ نظر، 11 (31) : 108-99.
7
شهابیان، پویان.، زرین، بهاره و عظیمی، شراره. 1392. بررسی ارتباط بین کاربری- حمل و نقل و میزان مصرف انرژی- نمونه موردی مناطق بیست و دوگانه شهرداری تهران. فصلنامه صفه، 23 (63) : 72-59.
8
عباسی، حیدر و همکاران. 1391. تأثیر فرم شهر بر مصرف سوخت خانوارها در بخش حمل و نقل. نقش جهان- مطالعات نظری وفناوریهای نوین. معماری و شهرسازی، 2 (3) : 30-19.
9
مبینی دهکردی، علی و حوری جعفری، حامد. 1387. ضرورت تدوین طرح جامع انرژی کشور با رویکرد اصلاح الگوی مصرف در افق چشم انداز 20 ساله. فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی، 5 (19) : 103-79.
10
میرمقتدایی، مهتا. 1392. ضرورت تدوین راهنمای طراحی شهری با هدف بهینهسازی مصرف انرژی، کنفرانس بینالمللی توسعه پایدار عمران، معماری و طراحی شهری. تبریز.
11
Bialk, S. & Kurth, D. (2013). Climate zoning planning for resilient cities, integration of climatic action plans in Germany’s urban planning system. Conference proceedings of the AESOP-ACSP joint Congress. 15-19 July, Dublin, Irland.
12
BMWi (Federal Ministry of Economics and Technology) & BMU (Federal Ministry for Environment, Nature Conservation and Nuclear Safety). (2000). Energy concept: for an environmentally sound, reliable and affordable enrgy supply. Federal Ministry of Economics and Technology (BMWi), Berlin, Germnay. Available from: http://www.germany.info/contentblob/3043402/Daten/3903429/BMUBMWi_Energy_Concept_DD.pdf (Accessed 21 August 2015).
13
Buchan, D. (2012). The Energiewende, Germany’s gamble. Oxford: Oxford Institute for Energy Studies.
14
Eicker, U. & Kurth, D. (2013). Energiegerechte stadtenwicklung in München. Quelle: Landeshauptstadt München, Referat für Stadtplanung und Bauordnung.
15
Ferguson, N. & Woods, L. (2009). Travel and mobility. In Dimensions of the Sustainable City. Edited by Jenks, M. & Jones, C. London: Springer.
16
Hammer, S. A. (2008). Renewable Energy Policymaking in New York and London: Lessons for Other World Cities? In Urban Energy Transition- From Fossil Fuels to Renewable Power. Edited by Droege, P. Elsevier Science. Available from: http://projects.ecfs.org/fieldston57/SPHSMeyersNYC2007/docs/HammerLondonNYEnerg.pdf(Accessed (Accessed 21 August 2015).
17
Kari, B. M. & Fayaz, R. (2006). Evaluation of the Iranian thermal building code. Asian journal of civil engineering, (7): 675-684.
18
Kitamura, R., Mokhtarian, P. L. & Ladiet, L. (1997). A micro-analysis of land use and travel in five neighborhoods in the San Francisco Bay area. Transportation, (24): 125-158.
19
Morlet, C. & Keirstead, J. (2013). A Comparative Analysis of Urban Energy Governance in Four European Cities. Energy Policy, (61): 852-863.
20
Morris, C. & Pehnt, M. (2015). Energy Transition The German Energiewende. Heinrich Böll Foundation, Available form: http://energytransition.de/wp-content/themes/boell/pdf/en/German-Energy-Transition_en.pdf (Accessed 21 August 2015).
21
Owens, S. (1986). Energy, planning & urban form. London: Pion.
22
Pahl-Weber, E. & Henckel, D . (2008). The Planning System and Planning Terms in Germany A Glossary. Hanover: ARL.
23
Pahl-Weber, E., et al. (2013). Urban challenges and urban design approaches for resource-efficient and climate-sensitive urban design in the MENA region. Berlin and Tehran: TU Berlin and BHRC.
24
Pan, H., Shen, Q. & Zhang, M. (2009). Influence of urban form on travel behaviour in four neighbourhoods of Shanghai. Urban Studies, (46): 275-294.
25
Power, A. & Zulauf, M. (2011). Cutting carbon costs: learning from Germnay’s energy saving program. LSE Housing and Communities, Center for Analysis of Socail Exclusion. London: London School of Economics.
26
Rasoolimanesh, M. S., Jaafar, M. & Badarulzaman, N. (2013). Urban Planning and Management System in Iran: A Review and Assessment. Middle-East Journal of Scientific Research, 18 (2), 220-229. Available from: http://www.idosi.org/mejsr/mejsr18(2)13/17.pdf (Access date: 25 Septermber 2015)
27
Schayan, J. & Giehle, S. (2010). Facts about Germany. Frankfurt: Societäts Verlag.
28
Schönberger, P. (2013). Municipalities as key actors of German renewable energy governance: An analysis of opportunities, obstacles, and multi-level influences. Wuppertal: Wuppertal Institute für Klima, Umwelt, Energie GmbH.
29
Van Wee, B. (2002). Land use and transport: research and policy challenges. Journal of Transport Geography, (10): 259-271.
30
ORIGINAL_ARTICLE
معرفی اسناد هدایت طراحی شهری الگوی رشد هوشمند و کاربست آن در ایران
امروزه رشد روزافزون شهرنشینی و شهرگرایی مشکلات عدیدهای را برای شهرنشینان به همراه داشته است. همزمان با بروز این مشکلات، تفکر توسعه پایدار شهری و هماهنگ با آن رویکردهای خاصی همچون نوشهرگرایی و رشد هوشمند پدید آمد که با اصول مورد توجه خود به شهرها حیات تازهای بخشیدند. رویکرد رشد هوشمند به عنوان رویکردی نوین در مباحث برنامهریزی و طراحی شهری، با ارایه راهکارها و سیاستهایی سعی در خلق فضاهای مطلوب شهری و رسیدن به حداکثر کیفیتهای شهری دارد. رشد هوشمند را میتوان ناظر بر طراحی منطقهای، طراحی شهری، طراحی فیزیکی، معماری، طراحی منظر و طراحی محیطی دانست که نشاندهندة تأثیرگذاری آن در آینده اجتماعات انسانی است. در شرایطی که مسایل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بسیار حیاتی و مورد توجه بودند این جنبش توجه خود را معطوف به طراحی کرد با این عقیده که طراحی میتواند نقش مهمی در حل کردن مسایلی داشته باشد که دولت نمیتواند تنها با پول و برنامه آنها را حل کند. در کشور ایران در چند سال اخیر توجه به برنامهریزی طراحیمحور در فرایند تهیه طرحهای توسعه شهری از جمله طرحهای ساختاری-راهبردی و طرح توسعه راهبردی شهری مطرح شده است. با این وجود ضرورت به کارگیری و کاربست اسناد هدایت طراحی شهری مکانمحور در فرایند تهیه و اجرای این طرحها و توجه به هر دو بعد فرم و عملکرد در جهت بازگردانیدن حیات شهری به پهنههای شهری احساس میشود. هدف از تدوین این مقاله بازشناسی رسالت رویکرد رشد هوشمند در طراحی شهری، معرفی اسناد هدایت طراحی شهری این رویکرد و بیان ویژگیها و ساختار هریک از آنها و چگونگی کاربست این اسناد در طرحهای توسعه شهری ایران است. بدین منظور این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و استدلالی به کنکاش پیرامون اسناد هدایت طراحی شهری رشد هوشمند و تبیین آنها و از سوی دیگر بررسی اسناد هدایت طرحهای توسعه شهری در ایران و ارایه پیشنهاداتی جهت استفاده از این الگو در ایران پرداخته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد، این اسناد عموماً به منظور تسهیل برنامهریزی و طراحی جامعه شهری یا هرگونه دستهبندی فضا، بنا، خیابان تدوینشده و وسیلهای برای رسیدن به کنترل مناسب توسعه شهری پایدار و طراحی شهری فشرده با حداکثر کیفیت محیط شهری هستند. از آنجایی که الگوی رشد هوشمند اصول و راهکارهایی را در سطوح مختلف جغرافیایی (منطقه، محله-واحد همسایگی و بلوک شهری- خیابان و ساختمان) پیشنهاد میدهد، میتوان نتیجه گرفت اسناد هدایتگر این رویکرد اسناد "مکانمحور" است. استفاده از این اسناد در طرحهای توسعه شهری ایران میتواند زمینه را برای تحقق چشمانداز توسعه شهری پایدار شهرها از یکسو و توجه به هر دو بعد فرم و عملکرد در تمامی اجزاء کالبدی شهرها محقق کند.
http://www.bagh-sj.com/article_41116_79f5f126196c6db8fd5c6a2941da1655.pdf
2017-01-01
101
116
اسناد هدایت طراحی
رشد هوشمند
چارچوب طراحی شهری
دستورالعمل
کد هوشمند
ایران
ساناز
سعیدی مفرد
sanaz.saeedi@hotmail.com
1
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاداسلامی واحد مشهد
AUTHOR
سید مجید
مفیدی
s_m_mofidi@iust.ac.ir
2
فوق دکتری معماری شهرسازی. دانشگاه علم و صنعت ایران. نویسنده مسئول
LEAD_AUTHOR
اشرفی، یوسف و ملک زاده، علی. 1388. چشماندازسازی مشارکتی در فرایند راهبرد توسعه شهری (CDS). فصلنامه مدیریت شهری، (25) : 186-169.
1
کوان، رابرت. 1385. اسناد هدایت طراحی شهری. ت : کوروش گلکار و سلماز حسینیون. تهران : انتشارات اسلیمی.
2
گلکار، کوروش. 1387. طراحی شهری سیاستگذار و طراحی شهری طرحریز، الگوهای عملیاتی برای تدوین ابزارهای هدایت و کنترل در ایران. دو فصلنامه صفه، (46) : 66-51.
3
ماجدی، حمید. 1381. طرحهای توسعه شهری نگاهی به روشها و مبانی اجرایی. ماهنامه شهرداریها، (42): 31-29.
4
ماجدی، حمید. 1391. نظریه تهیه طرحهای ساختاری- راهبردی (ناحیهای و محلی). فصلنامه علمی-پژوهشی هویت شهر، (11) : 26-17.
5
American Planning Association (APA). (2005). Model Smart Land Development Regulations. Interim PAS Report, United State.
6
Duany. A. Sorlein, S. & William, W. (2008). Smart Code Version 9 and Manual. Ithaca: New Urban News publications.
7
Duany, A. (2006). A common Language of Urban Design (Congress for the New Urbanism). Places Journal, 11(3): 76-78.
8
Duany, A. & Talen, E. (2002). Making the Good Easy: The Smart Code Alternative. Fordham Urban Law Journal, 2(4): 1446-1468.
9
Flint, A. (2006). This Land: the Battle over Sprawl and the Future of American. Baltimore: the Johns Hopkins University Press.
10
John, E., Hasse, R. & Lthrop, G. (2003). Land resource impact indicators of urban sprawl. introduction, Elsevier, USA. Applied Geography, 23 (2–3): 159–175.
11
(MUSPP)Municipal Special Planning Support Program me. (2007). Making better cities together. United Nations Human Settlements Programme Kosovo. Available from: resilient-cities.iclei.org/fileadmin/sites/resilient-cities/.../F1_Domgjoni_RC2013.pdf.
12
NewYork State Department of Transportation. (2013). Smart Growth Screening Tool. Available From: https://www.dot.ny.gov/.../smart.../SG%20Tool%20GuidanceJuly2013_FINAL.pdf. Acssessed 21 November 2014.
13
Smart Growth Network, SGN. (2002). Getting to Smart Growth, 100 policies for Implementation.Availabe From: https://www.epa.gov/smartgrowth/getting-smart-growth-100-policies-implementation. Acssessed 21 November 2014.
14
Smart Growth Network, SGN. (2004). Getting to Smart Growth II: 100 More Policies for Implementation. Available From: nepis.epa.gov/Exe/ZyPURL.cgi?Dockey=30006J7X.TXT. Acssessed 21 November 2014.
15
Smart Growth Network. (2007). Getting to SmartGrowth American Planning Association (APA), the Principles of Smart Development. Planning Advisory Service Report Number 479, September 1998.
16
Stewart, Dorothy. (2010). Smart Growth: From Rhetoric to Reality in Irish Urban Planning 1997-2007. Dublin Institute of Technology.
17
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی وجوه مختلف معنای مکان از دید معماران و غیر معماران
امروزه بحث پیرامون مفاهیم مختلف مرتبط با مکان و چگونگی تجربه آن توسط استفادهکنندگان، از مباحث مهم مطرح در معماری و شهرسازی به ویژه در حوزه علوم رفتاری است. در این راستا یکی از مهمترین مفاهیم مرتبط با حوزه مذکور به ویژه در مباحث روانشناسی محیط، مفهوم معنای مکان است. با شناخت معانی مختلف مکان و روند شکلگیری آن و نیز پارامترهای تأثیرگذار بر ادراک آن توسط افراد، میتوان به خلق محیطی مطلوب دست یافت که هدف اصلی معماری و شهرسازی است. هدف کلی پژوهش حاضر، استخراج و سنجش عناصر مؤثر بر ادراک معانی مکان از منظر معماران و غیر معماران و بررسی تفاوت آن از طریق تجزیه و تحلیل روایت مکان است که با مطالعه موردی بر روی دو ترمینال اصلی شهر اصفهان انجام گرفته است. برای نیل به این هدف، با استفاده از شیوه پرسشنامه باز و بسته و نیز مصاحبههای عمیق از افراد در محیط ترمینالها، دو مفهوم "محتوای تفکر" و "شیوه تفکر" به تفکیک برای افراد معمار و غیر معمار شرکت کننده در پژوهش استخراج و مورد مقایسه قرار گرفت. تعداد جامعه آماری شامل 174 نفر بود که از این تعداد 100 نفر غیر معمار و 74 نفر معمار بودند. نتایج حاکی از آن است که هم معماران و هم غیر معماران، عوامل فردی را در شکلگیری معنا بسیار مؤثر میدانند با این حال، غیرمعماران، عوامل فردی را بیشتر در حوزه نیازهای فردی خود و میزان رضایت از تأمین این نیازها با توجه به امکانات موجود در محیط میدانند، این در حالی است که معماران، عوامل فردی را در قالب شناخت الگوهای رفتاری و نیز موقعیت و کیفیت عملکردهای موجود در محیط بیان میکنند. در ارتباط با شیوه تفکر، این پژوهش نشان میدهد که غیر معماران تفکری احساسی، تجربی یا نسبیگرا نسبت به مکانها و معانی موجود در آنها دارند، در حالی که معماران بیشتر تفکری انتزاعی- مفهومی در ادراک معانی مکان دارند.
http://www.bagh-sj.com/article_41118_accf81afb7fcbbe9dbd50bebb323a27b.pdf
2017-01-01
117
128
معنای مکان
ادراک
روایت مکان
معماران
غیر معماران
علی اکبر
حیدری
aliakbar_heidari@yu.ac.ir
1
استادیار دانشگاه یاسوج
LEAD_AUTHOR
نازگل
بهدادفر
nazgolbahdadfar@yahoo.com
2
کارشناس ارشد معماری
AUTHOR
دهکردی, علی. 1390. معرفی طرحها و مدلها در روش تحقیق آمیخته. فصلنامه راهبرد، 20 (60) : 234-217.
1
شولتس، کریستین نوربرگ. 1388. روح مکان، به سوی پدیدار شناسی مکان. تهران : نشر نی.
2
قاسمزاده، مسعود. 1389. جایگاه پایهای اتاق در طراحی مسکن. هنرهای زیبا، (41) : 16-5.
3
لنگ, جان. 1381. آفرینش نظریه معماری، نقش علوم رفتاری در طراحی محیط. ت : علیرضا عینیفر. تهران : دانشگاه تهران.
4
لینچ, کوین. 1387. تئوری شکل شهر. ت : سید حسین بحرینی. تهران : دانشگاه تهران.
5
مطلبی، قاسم. 1380. روانشناسی محیط دانشی نو در خدمت معماری و طراحی شهری. هنرهای زیبا، (25) : 64-55.
6
Alexander, C. (1979). The Timeless Way of Building. NewYork: Oxford University Press.
7
Amdu, L., & Epstein-Pliouchtch, M. (2009). Architects’ Places, Users’ Places: Place Meanings at the New Central Bus Station, Tel Aviv. Journal of Urban Design, 14(2): 147-161.
8
Bell, J. S. (2002). Narrative Inquiry: More Than Just Telling Stories. TESOL Quarterly, 36(2): 207-213.
9
Berdoulay, V. (1989). Place, meaning and discourse in French language geography. Boston: Unwin Hyman.
10
Bonta, J. P. (1979). Architecture and its Interpretation: A study of expressive system in Architecture. London: Lund Humphries.
11
Canter, D. (1977). The Psychology of Place. London: Architectural Press.
12
Cheng, A. S., & Daniels, S. E. (2003). Examining the interaction between geographic scale and ways of knowing in ecosystem management: a case study of placebased collaborative planning. Forest Science, (49): 841-854.
13
Childress, H. (1994). Place, narrative, and relationship: a new approach to place attachment. Conference Proceedings of the 25th Annual Conference of the Environmental Design Research Association. San Antonio: Texas.
14
Creswell , J. W., & Planto Clarrk, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods research (secound ed.). Thousand Oaks, CA: SAGE.
15
Cuba, L., & Hummon, D. M. (1993). A place to call home: identification with dwelling, community, region. The Sociological Quartery, (34): 111-131.
16
Gustafson, P. E. R. (2001). MEANINGS OF PLACE: EVERYDAY EXPERIENCE AND THEORETICAL CONCEPTUALIZATIONS. Journal of Environmental Psychology, 21(1): 5-16.
17
Manzo, L. C. (2005). For better or worse: Exploring multiple dimensions of place meaning. Journal of Environmental Psychology, 25(1): 67-86.
18
Massey, D. (1994). Space, Place and Gender. Cambridge: Polity.
19
Meesters, J. (2009). The Meaning ofActivities in the Dwelling and Residential Environment. Doctoral Thesis. Netherlands: Delft University of Technology.
20
Rapoport, A. (1982). The meaning of the built environment: a nonverbal communication approach, Arizona: University of Arizona Press.
21
Relph, E. (1976). Place and Placelessness. London: Pion.
22
Sennett, R. (1990). The Conscience of the Eye—The Design and Social Life of Cities. NewYork: W.W. Norton & Company.
23
Sime, J. D. (1986). Creating places or designing spaces? Journal of Environmental Psychology, 6(1): 49-63.
24
Sixmith, J. (1986). THE MEANING OF HOME: AN EXPLORATORY STUDY OF ENVIRONMENTAL EXPERIENCE, Journal of Environmental Psychology, (6): 281-298.
25
Stedman, R. C. (2002). towards a social psichology of place: predicting behavior from place-based cognitions, attitude and identity. journal of environment and psychology, (34): 561-581.
26
Tuan, Y.-F. (1977). Space and Place: The Perspective of Experience. London: Edward Arnold.
27
Tuan, Y.-F. (2001). Space and place: The perspective of Experience. Minnea Polis: University of Minnesota press.
28