معاصرسازی اقتصادمبنا و حفظ میراث معماری معاصر راهکارهایی برای اقدام در بناهای مسکونی دهۀ 30 تا 50 شمسی

نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر دکتری معماری،گروه معماری، واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استاد گروه معماری، گروه معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 استاد گروه معماری، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

چکیده

چکیده
بیان مسئله: بحث در مورد امکان‌سنجی مالی معاصرسازی ​​در بین سرمایه‌گذاران، برنامه‌ریزان، سیاست‌گذاران و حامیان میراث فرهنگی برقرار است. رویکرد مبنی بر ایدئولوژی اینکه تخریب خانة قدیمی و جایگزینی آن با ساختمانی جدید سودآورتر است، خیابان‌های بسیاری از شهر تهران را به مکان‌های بی‌هویت تبدیل کرده است. به‌طورکلی سرمایه‌گذاران کمترین علاقه را برای سرمایه‌گذاری در بازسازی و استفادة مجدد از ساختمان‌های قدیمی نشان می‌دهند. بااین‌حال، تعداد فزاینده‌ای از پروژه‌های موفق با نوسازی و استفادة مجدد ساختمان‌ها در حال ظهور هستند.
هدف پژوهش: هدف از این مطالعه، بررسی حفظ بناهای تاریخی و معاصرسازی آن از نگاه اقتصادی در مقابل نوسازی بناهاست.
روش پژوهش: روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، روش کمی بوده و از رگرسیون ملایم و کدنویسی در نرم‌افزار متلب بهره برده شده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد رشد اقتصادی بر اساس معاصرسازی به صورت صعودی رشد می‌کند‌ و درحالی‌که هزینه‌های متفاوتی چون جذب مخاطب برای ساختمان‌ها و راهکارهایی دارد که در ادامه به آن پرداخته شده است، اما رشد اقتصادی بیشتری نسبت به تخریب و ساخت‌وساز از خود نشان داده است. ایجاد بستة مالی، وام، ایجاد مشارکت‌های بانکی از نمونه راهکارهای پیشنهادی در جهت تشویق به معاصرسازی بناهای مسکونی و عدم تخریب بناهای دورة 1330 تا 1350 در این پژوهش ارائه شد. همچنین نتایج نشان داد شهرداری‌ها باید سیاست‌های جدیدی را برای ترویج معاصرسازی اتخاذ و توسعه دهند و آن را به بخشی جدایی‌ناپذیر از طرح‌های رشد هوشمند تبدیل کنند. شهرداری‌ها باید دستورالعمل‌های طراحی سخت‌گیرانه را در محله‌هایی که ساختمان‌های بالقوة معاصرسازی وجود دارد به منظور جذب سرمایه‌گذاری بیشتر، حفاظت از جامعه و افزایش ارزش املاک در آن مناطق و از سرمایه‌گذاری‌های بالقوه اجرا کنند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Economy-based Contemporization and Preservation of Contemporary Architectural Heritage; Strategies for Action in Residential Buildings from the 1951s to the 1971s

نویسندگان [English]

  • Mahdi Mashhadi Abolghasem Shirazi 1
  • Darab Diba 2
  • Mohammadjavad Mahdavinejad 3
1 Ph.D. Candidate in Architecture, Department of Architecture, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 Professor of Architecture, Collage of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran.
3 Professor of Architecture, Faculty of Art, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Abstract
Problem statement: The discussion about the financial feasibility of contemporization among investors, planners, policymakers, and supporters of cultural heritage is ongoing. The ideology-driven approach that advocates for demolishing old houses and replacing them with more profitable structures has transformed many streets in Tehran into soulless places. Generally, investors show minimal interest in investing in the renovation and reuse of old buildings. However, there is a growing number of successful projects emerging that involve refurbishment and reuse of existing structures.
Research objective: The objective of this study is to examine the preservation of historical buildings and their contemporization from an economic perspective in contrast to building new structures.
Research method: The research methodology employed in this study is quantitative, utilizing the techniques of smooth regression and coding in the MATLAB software.
Conclusion: The findings indicate that economic growth based on contemporization follows an upward trend. While there are various costs involved, such as attracting audiences to buildings and the implementation of strategies that are discussed further, economic growth has demonstrated a greater inclination towards contemporization rather than demolition and construction. Proposed solutions in this study include the establishment of financial packages, loans, and banking partnerships to incentivize the contemporization of residential buildings and discourage the demolition of structures from the 1950s to 1970s. Furthermore, the results suggest that municipalities should adopt new policies to promote contemporization and integrate it as an integral part of smart growth initiatives. Municipalities should enforce strict design guidelines in neighborhoods with the potential for contemporization to attract more investment, protect communities, increase property values in those areas, and facilitate potential investments.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Contemporization
  • Renovation
  • Historical building
  • Identity
  • Financial feasibility

مراجع

تیزدل، استیون؛ اُک، تنر و هیث، تیم.. (1379). چالش‌های اقتصادی محله‌های تاریخی شهری (ترجمة محمد تقی‌زاده مطلق). هفت‌شهر، 1(2)، 2 - 49.
حبیبی، سیدمحسن و مقصودی، ملیحه. (1388). مرمت شهری، تعاریف، نظریه‌ها، تجارب، منشورها و قطعنامه‌های جهانی، روش‌ها و اقدامات شهری. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
حناچی، پیروز؛ دیبا، داراب و مهدوی‌نژاد، محمدجواد. (1386). حفاظت و توسعه در ایران، تجزیه و تحلیل تجارب مرمت در بافت‌های باارزش شهرهای تاریخی ایران. هنرهای زیبا، (32)، 51-60.
رهبر، مرتضی؛ مهدوی‌نژاد، محمدجواد؛ بمانیان، محمدرضا و دوائی مرکزی، امیرحسین. (1399). الگوریتم سی گَن در تولید نقشة حرارتی جانمایی فضایی در طراحی معماری. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 13(32)، 131-142.
شاهزمانی سیچانی، لادن و قاسمی سیچانی، مریم. (1396)،تحلیل هندسة پلان مسکن‌های آغاز سدة معاصر در اصفهان برپایة سازمان‌دهی فضایی. مدیریت شهری، 16(49)، 133-149.
صحی‌زاده، مهشید و ایزدی، محمدسعید. (1383). حفاظت و توسعة شهری: دو رویکرد مکمل یا مغایر؟ آبادی، 4(45)، 12-21.
لطفی، سهند. (1389). مقدمه‌ای بر ضرورت بازآفرینی فرهنگ‌مبنا و حفاظت‌محور. هفت‌شهر، (3)، 43-54.
لطیفی، محمد و دیبا، داراب. (1399). داده‌کاوی ساختار فضایی مسکن بومی قاجار؛ نمونة موردی: خانة جنگجویان اصفهان. نقش جهان، 10 (3)، 171-163.
مهدوی‌‌نژاد، محمدجواد و شهری، شقایق. (1393). معاصرسازی الگوی مسکن بومی تهران با کاربرد روش‌‌های مقداری. هویت شهر، 8(20)، 31- 44.
مهدوی­‌نژاد، محمدجواد. (1398). معماری سرآمد؛ دستور زبان معماری آینده ایران. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
وحدتی اصل، ابوالقاسم. (1380). شهر امروز و هویت فراموش‌شدة شهر ایرانی. هفت‌شهر، (4)،2-3.
 
Berens, C. (2010). Redeveloping Industrial Sites: A Guide for Architects, Planners, and Developers. NJ: John Wiley & Sons.
Bullen, P. A. (2007). Adaptive reuse and sustainability of commercial buildings. Facilities, 25 (1/2), 20-31.
Bullen, P. A. & Love, P. E. D. (2010). The rhetoric of adaptive reuse or reality of demolition: views from the field. Cities, 27 (4), 215-224.
Camocini, B. & Nosova, O. (2017). A second life for Contemporary Ruins. Temporary Adaptive Reuse strategies of Interior Design to reinterpret vacant spaces. The Design Journal, 20(sup1), S1558-S1565.
Chau, K. W. & Wong, S. K. (2014). Externalities of urban renewal: a real option perspective. Real Estate Finance and Economics, 48 (3), 546-560.
Checherita-Westphal, C. & Rother, P. (2012). the Impact of High Government Debt on Economic Growth and its Channels: An Empirical Investigation for the Euro Area. European Economic Review, (56), 1392–1405.
Dawes, M. J., Ostwald, M. J., & Lee, J. H. (2021). Examining control, centrality, and flexibility in Palladio’s villa plans using space syntax measurements. Frontiers of Architectural Research.
Department for Culture, Media and Sport. (2007). The White Paper– Heritage Protection for the 21st Century. London: Department for Culture, Media and Sport.
Dosen, A. S., & Ostwald, M. J. (2017). Lived space and geometric space: Comparing people’s perceptions of spatial enclosure and exposure with metric room properties and isovist measures. Architectural Science Review, 60(1), 62-77.
English Heritage. (2002). Heritage Dividend 2002: Measuring the Result of Heritage Regeneration 1999-2002. London: English Heritage.
Franz, G., & Wiener, J. M. (2008). From space syntax to space semantics: a behaviorally and perceptually oriented methodology for the efficient description of the geometry and topology of environments. Environment and Planning b: Panning and Design, 35(4), 574-592.
Haq, S., & Girotto, S. (2003). Ability and intelligibility: Wayfinding and environmental cognition in the design. In 4th international space syntax symposium, London.
ICOMOS. (1964). International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites (The Venice Charter). Venice: Icomos.
Kohler, N. & Hassler, U. (2002). The building stock as a research object. Building Research & Information, 30 (4), 226-236.
Kurul, E. (2003). Re-using Listed Buildings through Conversion: a Process Mapping Approach. (Unpublished Phd Thesis). University of London.
Langston, C., Wong, F. K. W., Hui, E. C. M. & Shen, L. Y. (2008). Strategic assessment of building adaptive reuse opportunities in Hong Kong. Building and Environment, 43 (10), 1709-1718.
Listokin, D., Listokin, B. & Lahr, M. (1998). The Contributions of Historic Preservation to Housing and Economic Development. Housing Policy Debate, 9(3), 479-485.
Mason, R. (2005). Economics and Historic Preservation. Washington, DC: The Brookings Institution.
Navrud, S. & Ready, R. C. (2002). Valuing Cultural Heritage: Applying Environmental Valuation Techniques to Historic Buildings, Monuments and Artifacts. Northampton: Edward Elgar Publishing.
Noonan, D. S. (2007). Finding an impact of preservation policies: price effects of historic landmarks on attached homes in Chicago, 1990–1999. Economic Development Quarterly, 21 (1), 17-33.
Orbaşli, A. (2017). Conservation Theory in the Twenty-first Century: Slow Evolution or a Paradigm Shift?. Journal of Architectural Conservation, 23(3), 157-170.
Ortega‐Andeane, P., Jiménez‐Rosas, E., Mercado‐Doménech, S., & Estrada‐Rodríguez, C. (2005). Space syntax as a determinant of spatial orientation perception. International Journal of Psychology, 40(1), 11-18.
Rashid, M., Kampschroer, K., Wineman, J., & Zimring, C. (2006). Spatial layout and face-to-face interaction in offices—a study of the mechanisms of spatial effects on face-to-face interaction. Environment and Planning B: Planning and Design, 33(6), 825-844.
Rypkema, D. (1994). The Economics of Rehabilitation: A Community Leader Guide. Washington: National Trust for Historic Preservation.
Shipley, R., Utz, S. & Parsons, M. (2006). The Lazarus Effect: An exploration of the economics of heritage development in Ontario. Ontario: Architectural Conservancy of Ontario.
Stas, N. (2007). The economics of adaptive reuse of old buildings: A financial feasibility study & analysis. Unpublished Master’s thesis. Waterloo: University of Waterloo.
Strauss, C., Lord, B. & Powell, M. (2002). Path of Progress Heritage System: Visitor Characteristics and Economic Impacts. Economic Impact of Tourism with a Multi-County Region. Hollidaysburg. PA: Westsylvania Heritage Corporation
Varoudis, T., & Psarra, S. (2014). Beyond two dimensions: architecture through three-dimensional visibility graph analysis. The Journal of Space Syntax, 5(1), 91-108.
Wadu Mesthrige, J. & Poon, H. L. (2015). Assessing the impact of revitalized old industrial buildings on the value of surrounding properties. Facilities, 33 (3/4), 245-261.
باغ نظر
دوره 20، شماره 126
آذر 1402
صفحه 69-80

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار